อนุสาวรีย์กวีนิพนธ์เคนจิ มิยาซาวะ (จัตุรัสห้องสมุดประจำจังหวัดเดิม)

อดีตบ้านพักของครอบครัวนากามูระ

ตระกูลนากามูระเป็นหนึ่งในบ้านพ่อค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองปราสาทโมริโอกะ และเป็นที่รู้จักในชื่อ ``อิโตยะ'' หรือ ``อิโตฮารุ'' และขายชุดกิโมโนและเสื้อผ้ามือสองเป็นหลัก รุ่นแรกมาจากหมู่บ้านมิยาโมริ และเริ่มทำธุรกิจในโมริโอกะในปี พ.ศ. 2325 ตั้งแต่รุ่นที่สองเป็นต้นไป บริษัทเริ่มเรียกตัวเองว่า ``อิโตยะ'' และพัฒนาเป็นผู้ค้ารายเดียวในการย้อมผ้าชิคอน ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์พิเศษของตระกูลโมริโอกะ . อาคารได้รับการปรับปรุงและซ่อมแซมหลายครั้ง แต่อาคารหลักในปัจจุบันสร้างขึ้นในปี 1861 และโกดังถูกสร้างขึ้นในสมัยเมจิ แต่ไม่สามารถแยกออกจากอาคารหลักได้ทั้งในด้านการใช้งานและความสวยงาม นอกจากนี้ยังถูกกำหนดให้เป็น ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ อาคารนี้ยังคงรักษาคุณลักษณะหลายประการของสมัยเอโดะตอนปลายเอาไว้ โดยมีชั้น 2 ที่ได้รับการพัฒนามาอย่างดี ตลอดจนตู้และตู้เสื้อผ้าจำนวนมาก เป็นเรื่องยากมากที่จะพบบ้านพ่อค้าที่ได้รับการต่อเติมและปรับปรุงหลายครั้งแต่ยังคงสภาพเดิม และเป็นหนึ่งในบ้านพ่อค้าไม่กี่แห่งในภูมิภาคโทโฮคุที่ได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ

อุทยานโบราณปราสาทชิบะ

รั้วปราสาทโบราณทางตอนเหนือสุดของจังหวัดมุตสึ รูปลักษณ์ของปราสาทเมื่อสร้างขึ้นเมื่อประมาณ 1,200 ปีที่แล้วทางทิศใต้ของซากปราสาทชิบะได้รับการบูรณะใหม่ และประตูทิศใต้ตรงกลางมีความยาว 15 เมตร ลึก 6 เมตร และสูง 11.1 เมตร ทำให้เป็น ประตูที่ใหญ่เป็นอันดับสองรองจากประตู Suzaku พระราชวัง Heijo แต่ละด้านล้อมรอบด้วยกำแพงดินแข็งยาว 126 เมตร และมีหอคอยอยู่ด้านบนของกำแพง

ศูนย์ราชการจังหวัดอิวาเตะ

ศูนย์ราชการจังหวัดอิวาเตะมีบทบาทสำคัญในวัฒนธรรมทางศิลปะของจังหวัดอิวาเตะ และใช้เพื่อวัตถุประสงค์หลายประการ เช่น ดนตรี ละคร และการชุมนุม รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ ``ฮาบาตากิ'' ที่สร้างโดยยาสุทาเกะ ฟุนาโกชิ ซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าขวา เป็นสัญลักษณ์ของการเติบโตอย่างรวดเร็วของวัฒนธรรมทางศิลปะของอิวาเตะ